
Opracowała także własną wersję teatru ilustracji. Zamiast przekładania kart z ilustracjami proponuje prowadzenie narracji poprzez przesuwanie zwiniętego papieru. Kolejne fragmenty bajki samodzielnie namalowała na jednym papierowym zwoju, który umieściła w skrzynce butai. Wizualnie łączy kamishibai, z teatrem cieni, komiksem i animacją poklatkową.
[/et_pb_text][et_pb_testimonial _builder_version=”3.0.80″ url_new_window=”off” quote_icon=”on” use_background_color=”on” quote_icon_background_color=”#f5f5f5″ background_layout=”light” border_style=”solid”]
„Obraz się powoli przesuwa, a storytelling nabiera innego wyrazu” jak podkreśla autorka koncepcji.
[/et_pb_testimonial][et_pb_text _builder_version=”3.0.80″ background_layout=”light” border_style=”solid”]Zaprezentowana na zdjęciach bajka powstała na podstawie opowieści palestyńskiej. Składa się z samych ilustracji, a więc narracja za każdym razem jest prowadzona nieco inaczej. To ogromna zaleta improwizacji – nigdy nie jest dwa razy tak samo. A więc także narratorowi się nie znudzi.
[/et_pb_text][et_pb_text _builder_version=”3.0.80″ background_layout=”light” border_style=”solid”]
Pani Barbara sama tworzy bajki ponieważ pracuje głównie z młodzieżą, a dla tej grupy wiekowej teksty muszą być nieco bardziej wymagające. Przywoływana przez nas bajka posłużyła jako baza do filozofii o szacunku. Efekt jak widać jest świetny i godny polecenia. A może ktoś jeszcze ma tu doświadczenie w pracy z młodzieżą za pomocą kamishibai? Jeśli tak, to jakie tematy w ten sposób poruszacie? Bardzo jesteśmy ciekawi waszych historii. Koniecznie się do nas odezwijcie!
[/et_pb_text][et_pb_text _builder_version=”3.0.80″ background_layout=”light” border_style=”solid”]
A więcej o działaniach pani Barbary Polińskiej można zobaczyć tu:
[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section]